بازتاب انقلاب اسلامی، براساس نظریه نظام نوری شیخ اشراق

reflection of Islamic  Revoiution on the Basis of Shaykh Ishraq` Light- System

چکیده: بازتاب انقلاب اسلامی در جوامع مختلف، امری ظاهر و آشکار است که نیاز به اثبات ندارد و اندک کنکاش در جوامع مختلف، ما را به کشف و شهود این بازتاب رهنمون می‌کند. درباره بازتاب انقلاب، نظرات مختلفی ارائه شده است که بر مبنای تفکرات غربی است و با هستی‌شناسی اسلامی سازگار نیست و رویکرد جامعی را در این باب عرضه نمی‌دارد که در این مقال به نقد و تبیین این نظریات پرداخته‌ایم. نظام نوری شیخ اشراق ساختار متناسبی برای نظریه بازتاب دارد. بنابراین تلاش شد بر مبنای ویژگی‌های نور در هستی‌شناسی او به بررسی نظام ایجاد شده پس از انقلاب اسلامی در ایران و تشابه این دو نظام بپردازیم. براساس این تشابه نظریه‌پردازی در مورد بازتاب انقلاب اسلامی تبیین می‌گردد. سپس به دو ویژگی مهم انقلاب اسلامی، یعنی انقلاب بر پایه ایدئولوژی دینی و استکبارستیزی اشاره کرده‌ایم. در بخش بعد به ویژگی‌های نور و بازتاب انقلاب اسلامی اشاره می‌شود که عبارتند از: مبدأ فراگیر، پویایی، عدم حصر جغرافیایی و عدم حصر زمانی.     

Abstract:
The reflection of Islamic Revolution in different societies is clear, needless of any reason and a little consideration in different societies make us aware of the fact. So various views have been presented on the effect of Islamic Revolution in other societies; yet, as they are founded on the Western thought, disagree with Islamic ontology and may not be known comprehensive, the paper has viewed them critically. The suggestion of the paper lies in the light system of Shaykh IAshraq. Such being the case, the paper has tried to study the system caused by Islamic Revolution in Iran ant its similarities to the particularities of light in the philosopher`s ontology. On this basis, the reflection of Islamic Revolution has been explained as a theory.

Then, two particularities of the Revolution including its states of being religious and anti cruel have been qualified. Finally, such states as all-embracing, dynamic, not being embedded in a definite place or time are counted as common properties of light and the Revolution

.

بررسی تطبیقی درآراء مبناگرایانه شیخ اشراق و علامه طباطبایی

Comparative study of the foundationalism of Shaykh Ishraq and Allame Tabatabai

چکیده: شیخ اشراق و علامه طباطبایی دوتن ازفیلسوفان مطرح درجهان اسلام می باشند که نظرات بدیعی رادرمباحث فلسفی واردکرده ودرحوزه معرفت شناسی، مبناگرا بوده اند. هرچند هیچ کدام، واژه ای دراین باره نداشته اند، اما استنباط کلام ایشان این ذهنیت رابه وجود می آوردکه مبناگرایی برای آنها به عنوان مساله ای فلسفی مطرح بوده است. دراین مقاله به مبناگرایی و بررسی تمایزات و تشابهات آراء این دوفیلسوف، دراین زمینه می پردازیم. هدف مهم ازتحقیق پیش رو، تبیین فرآیند رشد و توسعه معرفت شناسی در فلسفه اسلامی می باشد. این دوفیلسوف بعنوان دوشاخص برگزیده شده اند؛ شیخ به عنوان نمونه پس از مشائیان و کسی که نظرات بدیعی را پس از مکتب مشاء ارائه داد و علامه به عنوان اولین فیلسوف مسلمان معاصر که مبحث معرفت شناسی را در فصل جداگانه ای مطرح کرد. لذا بدیهی است تطبیق آراء آن دو در یکی از مسائل مطروحه در معرفت شناسی، نوع عقلانی سازی و پیشرفت درحوزه معرفت شناسی را در میان فلاسفه اسلامی آشکار خواهدساخت. در این تحقیق فقط به بررسی یکی از مسائل مهم در این حوزه، یعنی بیان دیدگاه مبناگرایانه شیخ و علامه و سپس تطبیق نظرات آن دو پرداخته ایم. ازمسائل مهمی که در بحث مبناگرائی مطرح می شود بدیهیات و علم حضوری است، لذا این دو مولفه و نقشی که درمبناگرایی شیخ اشراق و علامه طباطبایی ایفا می کنند مورد توجه قرار گرفته است.    

 

Suhrawardi and Allamah Tabatabaei are as two famous philosophers of Islam that have introduced some new philosophical theories and are fundamentalist in epistemology. Although none of them have not used the term fundamentalism, but inference of their philosophical contexts indicates fundamentalism as a philosophical subject matter for them. In this paper, it is tried to discuss on their viewpoints of fundamentalism and similarities or differences between them. The aim of the research is to explain the process of growth of epistemology in Islamic philosophy. These two philosophers, are selected as two criteria Suhrawardi as a sample after peripatetic philosophy as a philosopher who introduced new theories, and Tabatabaei as the first Muslim contemporary philosopher who propounded epistemology as independent philosophical subject. Hence, it is clear that comparison of their thought in epistemology shows a kind of rationalization and progress in epistemology among Islamic philosophers.

In this research, we try only to concentrate on their fundamentalism and discuss on self-evident concepts and Presential Knowledge, in order to clarify their epistemological aspects from Suhravardi and Tabatabaei’s fundamentalist philosophy